~ maak jezelf nooit kleiner of onbelangrijker dan dat je bent. Jij doet er toe! ~
Heel veel laagjes van de ui heb ik inmiddels afgepeld, maar toch merk ik dat het thema bestaansrecht op een nog diepere laag is aangewakkerd. De bijbehorende zin die als eerste bij mij opkomt is “ik mag er ook zijn!”
Dan neem ik je mee welke lichaam sensaties ik dan kan waarnemen:
- Het bedrukkende en onrustige gevoel bij mijn hart, voelt als een zwaar hartzeer. Het thema bestaansrecht is nu gekoppeld aan onrechtvaardigheid en rouw/verlies.
- Mijn hoofd dat meerdere scenario’s heeft afgespeeld. Vele scenario’s druisen in tegen wie ik in essentie ben, d.w.z. wat mijn waarden en normen zijn ten aanzien van agressie.
- Mijn stem klinkt anders, want de drang om mezelf te verdedigen is groot, maar in deze situatie brengt me dat helemaal niets. Wetende dat ik iemand zijn gedrag niet kan beïnvloeden.
- Het gevoel dat ik er alleen voor sta – terwijl ik cognitief weet dat ik niet alleen ben – maakt me verdrietig en misschien zit daar ook wel ‘angst voor verlies’. Het beeld dat dan bij mij opkomt is een ronde groene houten paal midden in een grote vijver met riet aan de zijkant.🤷🏼♀️
Systemisch gezien heeft alles en iedereen een bestaansrecht.
Via mijn ouders heb ik het leven gekregen. Ik blijf – bewust en onbewust – altijd (innerlijk) verbonden met mijn gezin van herkomst. Hier is de basis zijn van vertrouwen en veiligheid gevormd.
Door mijn ouders, mijn familie en mijn omgeving heb ik geleerd mijn plek in het leven in te nemen. Heb ik meegekregen wat ‘goed’ en wat ‘fout’ is , liefde, zorg en aandacht of juist een gebrek daaraan.
Maar wat wakkert het thema bestaansrecht dan aan…
Dan gaan we helemaal terug naar mijn tijd in de baarmoeder. Daar waar mijn tweelingbroerttje het leven verlaten heeft voor de dood. Op dat moment heb ik hem onbewust een belofte gedaan, namelijk ‘dat ik er ook niet mag zijn en dat ik vooral niemand tot last ben’.
Dat laatste van de vorige zin is precies dat wat er tijdens dit voorval getriggerd werd.
Terwijl ik het schrijf, rollen de tranen over mijn wangen.😢 Want die belofte aan mijn broertje kan ik helemaal niet waarmaken, dat is veel te zwaar voor mij. Ook ik was toen nog maar een ongeboren kind. Mijn tijd om bij de doden te zijn is er nog niet, ik neem het leven – ter ere van jou – ten volste aan. Jij hebt voor altijd een grote plek in mijn ♥️.