~ communicatie gaat niet zozeer over zenden en ontvangen, maar over begrijpen en verbinden ~
Ik las vanochtend onderstaand artikel van Marijke Groos over bepaald gedrag bij paarden. Terwijl ik dit las, vond er gelijk een vertaalslag in mijn brein plaats en herken ik mezelf en hoe ik – net als het paard – reageer als er op een bepaalde manier met mij gecommuniceerd wordt.
“Paarden die bijten en benen uitslaan, paarden die beuken en zonder pardon aso je ruimte in komen. Vaak wordt gezegd dat je ze moet laten zien wie de baas is! Dat ze aangepakt moeten worden!
Maar… eigenlijk zijn deze paarden van nature erg beleefd, scherp in de communicatie en responsief. Waarom laten ze zich dan zo zien, als een botte boer die nergens respect voor heeft? Omdat zij blootgesteld worden aan botte communicatie en er geen responsiteit is op hun communicatie en ons dat moeten zeggen.
In plaats van onze ruimte bewaken, zijn we bezig met de ander zijn ruimte in te nemen.
Ze voelen de nood om aan ons uit te leggen dat we bot en vervelend zijn en dat ze onze leiding op die manier niet kunnen en willen volgen. Ze hebben het idee dat ze moeten schreeuwen om gehoord te worden.
Wanneer je je eigen ruimte en grenzen kunt bewaken en je vragen kunt stellen en daarbij de ruimte en grenzen van de ander kan bewaken, dan kan het paard weer zacht zijn, in wederzijds respect.”