Sinds een aantal jaren heb ik het gevoel dat een bepaalde emotie die ik bij me draag niet van mij is. Ik heb mezelf al voor gek verklaard, want van wie anders zou dit moeten zijn?
Vandaag kwam tijdens mijn opleiding Systemisch Coachen en Familieopsteller het woord verstrikking aan de orde. Wat is dat nou eigenlijk verstrikking…., eerst een korte uitleg!
Families vormen een systeem waarbinnen een gezond evenwicht bestaat als ieder zijn of haar juiste plaats heeft en niemand wordt vergeten of buitengesloten. Iedereen, dus ook de doden, hebben eenzelfde recht om erbij te horen. Als de ‘regels’ van het systeem niet gerespecteerd (kunnen) worden, ontstaan er zogeheten ‘verstrikkingen’ (onjuiste verhoudingen en posities) die oorzaak zijn van allerlei problemen binnen een familie.
De onberedeneerbare wereld van systemisch coachen is voor mij een echte eye opener. Het is voor mij nu ook helder dat er een overleden persoon in mijn familiesysteem buitengesloten is en via mij zijn/haar plaats in het familiesysteem wil laten zien door middel van boosheid.
Nu ik dit weet, kan ik door middel van een familieopstelling iedereen weer de juiste plek in het familiesysteem geven, en daardoor wordt de belastende factor bij mij weggenomen.