~ In de dromen en in de liefde is niets onmogelijk ~
Een maand en één dag na het overlijden heb ik gedroomd en het was een rare droom, ook wel een zogenaamde ‘visitatie droom’ van mijn papa.
In deze droom was ik werkzaam als ambulance verpleegkundige en was ik samen met mijn collega op een industrie terrein tot ik een telefoontje kreeg van mijn man dat mijn papa voor de deur bij mijn ouderlijk huis stond en dat het helemaal niet goed met hem ging. Ik zei lacherig tegen mijn man “hoe kan nu een overleden persoon voor de deur staan?”
Op weg naar mijn ouderlijk huis, informeerde ik de centrale over deze situatie en waren we snel ter plaatse.
Ik ging naar binnen en zie inderdaad mijn papa bleekjes aan de keukentafel zitten, maar hij zegt verder niks.
Ondertussen zijn collega’s van de ambulance gearriveerd en loop ik naar ze toe om deze bizarre situatie te bespreken. Ineens hoor ik de stem van mijn mama roepen “Peg ut is zoe wiet”. En ren ik terug naar binnen om mijn overleden papa op te vangen en hem rustig op de grond neer te gaan leggen.
Terwijl ik dit doe, komt er plots een jongere levendige versie van mijn papa vanuit de woonkamer heel emotioneel tevoorschijn en pakt hij zijn overleden versie beet.
Op dat moment schrik ik wakker met een bonkend hart en een onrustig gevoel, maar niet een angstig gevoel.
Dan komt meteen ‘het willen begrijpen’ om de hoek kijken, maar ik schrijf maar eerst alles op. Gevoelsmatig denk ik niet dat ik deze droom ga vergeten.